Het plan
Wo 17/5: Drongen - Kiel
Do 18/5: Kiel - Oslo
Vr 19/5: Oslo - Tällberg (S)
Za 20/5: Tällberg - Östersund
Zo 21/5: Östersund - Luleå
Ma 22/5: Luleå (S) - Rovaniemi
Di 23/5: Rovaniemi - Inari
Wo 24/5: Inari - Karasjok
Do 25/5: Karasjok - Honningsvåg
Vr 26/5: Honningsvåg - Alta
Za 27/5: Alta - Tromsø
Zo 28/5: Tromsø - Ma 29/5: Di 30/5: Stokmarknes - Svolvær (Lofoten)
Wo 31/5: De Lofoten
Do 1/6: Svolvær - Bodø
Vr 2/6: Bodø - Mo I Rana
Za 3/6: Mo I Rana - Trondheim
Zo 4/6: Trondheim - Gålå
Ma 5/6: Gålå - Lillehammer
Di 6/6: Terug naar Drongen
Rondreis Scandinavië 2017: het plan
Na de rondreis ‘met eigen wagen rondom IJsland’ in 2016 besloten we om, nu we nog fit en monter zijn, eens een kijkje te nemen aan de Noordkaap en daarna langs de Noorse kust stap voor stap terug te keren naar Oslo. De Noordkaap is het meest noordelijke punt van Europa. Eigenlijk klopt dit niet voor 100% want Spitsbergen dat ook tot Noorwegen behoort, ligt nog meer noordelijk.
Onze reis is als volgt opgevat:
- dag 1: naar Kiel in Duitsland
- dag 2: met de ferry van Kiel naar Oslo
- dag 3 – 8: door Zweden (3 overnachtingen) en Finland (2 overnachtingen) vrij snel naar de Noordkaap
- dag 9 – 21: langzaamaan terug via de Noorse kust
- dag 21 – 22: terugrit naar huis
Noorwegen is een zeer langwerpig land, de afstand van Oslo naar de Noordkaap is ongeveer 2000 km, de afstand van Drongen naar Napels is slechts 1700km. Daarbij komt nog dat er in Scandinavië nagenoeg geen autosnelwegen zijn, een “E weg” is meestal een gewone tweebaansweg met snelheidsbeperking tot 70 of 90 km/h. In Zweden en Finland hebben, vergeleken met Noorwegen, een vrij monotoon landschap: bossen, meren, nog meer bossen en nog meer meren.
Na de positieve ervaringen met Nordic Reizen uit Steenhuffel in 2015 (Nordic Tur) en 2016 (IJsland met eigen wagen) kiezen we bij Nordic de formule ‘Syd til Nord 2’. Op onze vraag werd het programma lichtjes aangepast: we kozen voor een hotel in Bodø in plaats van in Fauske en Lillehammer in plaats van Oslo.
Woensdag 17 mei 2017: van Drongen naar Kiel (D)
Opstaan rond 5h, klein ontbijtje en rond kwart na zes vertrekken we andermaal richting Kiel.
Na de verkeersellende van de vorige dagen kiezen we voor de E34 via Zelzate en zo door de Liefkenshoektunnel richting Breda. Het loopt van een leien dakje, enkel rond Tilburg is het wat aanschuiven omdat we een stukje op een gewone viervaksbaan rijden. Daarna rijden we via Nijmegen, Enschede , Oldenzaal naar Osnabruck.
Na 183 km stoppen we in ‘De Lucht’ van 8h30 tot 8h50 voor een koffie en een pieske. ’s Middag eten we een broodje en slaatje in Wildeshaus Süd na 490 km (12h20)
In Osnabruck komen we op de vertrouwde A1 richting Hamburg. Voor Hamburg nemen we de richting Lubeck, een goede keuze want we vermijden de Elbetunnel in Hamburg. De A1 is nu een prachtige autostrade geworden, meestal drie vakken en weinig verkeer. Vorig jaar en twee jaar geleden was het aanschuiven van de ene baustelle naar de andere. Na Hamburg rijden we via de A21 en de B404 naar Kiel. We drinken nog een koffie in Buddikate op de A1, we zijn dan al voorbij Hamburg. We reden vandaag 743 km, 20 km meer dan vorig jaar via Eindhoven en Elbetunnel. Het is wel enorm veel leuker rijden via de reisweg van vandaag. Het was mooi weer, zo’n 27 à 28°.
Na het inchecken in Astor hotel Kiel kamer 607, een zeer mooie ruime kamer, gaan we op zoek naar Das Wirtshaus, ons bekend van de reis door Zuid-Noorwegen in 2015 en de reis rondom IJsland in 2016. Op ons bord: Spargelpfanne ofte asperges met gebakken patatjes, twee schellen rauwe hesp en veel kaassaus. Zware lekkere kost, 50 Euro met twee biertjes, een glas rode wijn en een spuitwater.
Het is zeer warm op onze kamer, er is geen airco en de gordijntjes zijn een beetje op het kleinste waardoor er veel te veel licht binnenkomt.
Donderdag 18 mei 2017: van Kiel (D) naar Oslo (N)
Mooi weer vandaag!
Het ontbijt in het Astor hotel Kiel is opnieuw zeer uitgebreid, we nemen er onze tijd voor. Tablet en gazetse behoren tot onze dagelijkse routine. Eens we weg zijn uit het hotel rijden we naar de Schliksee waar we een wandeling maken langs de kust en de auto voltanken.
Tegen de middag rijden we naar de Norwegenkai om in te schepen in de MS Color Magic van Color Lines. De MS Color Magic heeft nog een zusterschip: de MS Color Fantasy. Deze schepen behoren tot de grootste cruiseschepen ter wereld. De Color Magic heeft een capaciteit van 2600 reizigers, 2975 bedden en 550 personenauto’s. Aan liften geen gebrek om de 15 dekken te bereiken. We logeren in binnenkajuit 8217.
Het inschepen verloopt zeer vlot en om 14h verlaten we de haven van Kiel. Voor de crew is dit dagelijkse kost. Tijdens de overtocht van ongeveer 20h, afstand 700 km, genieten wij van de vele winkeltjes, terrasjes en ’s avonds van een mooie Hollywoodshow in de ‘Show Lounge’. In de Observation Lounge is het nog steeds leuk rondhangen, ze hebben er zeer lekkere en betaalbare cocktails.
’s Avonds dineren we in ‘Grand Buffet’ op dek 6. Het eten is al betaald via Nordic, een fleske wijn er bij kost bijna 36 Euro. We zijn in Scandinavië. Maar ’t heeft gesmaakt, dus…
Vrijdag 19 mei 2017: van Oslo (N) naar Tällberg (S)
Bij het opstaan is er veel mist op zee. Tijdens het ontbijt zien we hoe de ramen tijdens de vaart automatisch worden gewassen. Ondertussen varen we Oslo binnen via de Oslofjord. Het schip laveert tussen de vele eilanden voor de kust van Oslo.
We komen aan in Oslo en rond 11h kunnen we de baan op richting Zweden. Oesje, de GPS doet het niet en we zitten in volle centrum van Oslo. Na een half uurtje onzekerheid en jammeren kunnen we even de ringweg verlaten en de auto herstarten. Probleem opgelost. We rijden verder langs Kongsvinger (N) en over de Noors/Zweedse grens naar Värmland: een Zweedse provincie gekend voor zijn dichte bossen en enkele van de grootste elandenpopulaties van Scandinavië! Helaas zijn de elanden afwezig vandaag.
De rit verloopt prima, eerst zijn er veel akkers, na Kongsvinger (N) vooral bossen met zilverberken en naaldbomen waarvan de stam verkleurt vanaf een vijftal meter boven de grond. De lente is hier laat begonnen, de paaslelies staan nog in bloei. In Torsby (S) doen we wat inkopen in de ‘ICA Supermarket Toria’ en eten een dagschotel in Toria Värdshus. Het eten is lekker en goedkoop, de saus smaakt naar Ikea saus.
Eindbestemming van vandaag is het Green Hotel in Tällberg aan het Siljan meer waar we één nacht verblijven. Het is een zeer mooi hotel, gebouwd in traditionele Zweedse stijl, met andere woorden het is grotendeels in hout opgetrokken. We zitten volop tussen de rode huizen. Mooi! Ook het ‘Dalarna paard’ is alom aanwezig. We zijn in Zweden!
Avondeten in Green Hotel: ajuinsoep met een half hardgekookt eitje er in en dan een soort aardappelvlokken met cod (kabeljauw). Kost ons samen met een biertje en een glas wijn 120 Euro. Leuk detail: de vrouwelijke staff is uitgedost in traditionele klederdracht.
Na het avondeten wandelen we nog in de richting van het Siljan meer, het op zes na grootste meer van Zweden. Er is een prachtige zonsondergang boven het meer. Rond middernacht ga ik buiten nog een kijkje nemen, er is nog steeds een mooie avondgloed boven het meer. We naderen de middernachtzon. We reden vandaag 388 km, het weer was grijs maar het bleef droog.
Zaterdag 20 mei 2017: van Tällberg (S) naar Östersund (S)
We hebben goed geslapen in Green Hotel, Tallberg (S), het ontbijt is dik in orde, een lepeltje kaviaar ’s morgens vroeg gaat er altijd in. Greenhouse is mooi en authentiek maar ik denk dat er niet zoveel te beleven valt. Het nabijgelegen Siljan meer is wel een paradijs voor de vissers.
Als alles ingepakt is en de maaltijden betaald zijn vertrekken we richting Östersund. Rond 11h houden we halt in Voxnabruk en rond 12h45 picknicken we langs weg 296. Het is een mooie route en het is prachtig weer. We rijden door een wijdse, wilde en ongerepte natuur met meren, nederzettingen en dorpen, maar zonder grote steden.
Nordic had ons aangeraden om het Orsa Grönklitt Berenpark in Orsa te bezoeken. Het is het grootste berenpark van Europa en ligt op onze reisweg van vandaag. We passen hiervoor omdat we toch heel wat kilometers voor de boeg hebben en we doen het ook graag kalmpjes aan. We zijn op reis! Rond 13h30 houden we halt aan ‘Petterssons Bar’ voor een koffie. Twee grote koffies kosten amper 30 kronen of 2.8 Euro. Koffie is goedkoop in Scandinavië. Ook de prijs van schoenen valt goed mee, zegt oma.
In Hackas verlaten we de E45 en kiezen we voor de weg langs het Storsjönmeer, het op vier na grootste meer van Zweden. We volgen een smal rustig baantje in een zeer mooie omgeving en zo mogelijk nog rustiger dan de E45. Tussen haakjes, op de E wegen in Scandinavië is de snelheid beperkt tot 90 of soms 70 km/h. In de dorpjes is de max snelheid 50km/h. We rijden nu door de provincie Jamtland. Hier is er nogal wat akkerbouw, een boer is aan het ploegen. Je ziet duidelijk dat de sneeuw nog maar pas gesmolten is, het gras is nog verdord en de bomen en struiken beginnen nu pas te ontluiken.
Clarion Hotel Grand Östersund is een groot hotel dat in het stadscentrum gelegen is. We slapen in een zeer mooie designkamer met extra grote bedden en een badkamer met vloer en wandverwarming. Parkeren kan achteraan het hotel.
We eten in Bisschops Arms, Östersund, oma vis en ik een dubbele burger. Met een glas wijn en een Erdinger halve liter kost dit 560 Kronen (58 Euro). Op straat slagen enkele jongelui er in om in een mum van tijd een lantaarnpaal te beklimmen en bovenaan op een stoel plaats te nemen. Gekke jongens die Zweden!
Na het eten maken we nog een kleine wandeling in de stad, ik ontdek dat ze op de 1296 km lange spoorlijn Gällivare – Kristinehamn die Östersund doorkruist ook TBL1+ geïnstalleerd hebben. Vandaag reden we 342 km, naar Zweedse normen was het zeer warm.
Zondag 21 mei 2017: van Östersund (S) naar Luleå (S)
Na het ontbijt in Grand Hotel Östersund vertrekken we voor een rit van ongeveer 580 km naar Luleå. Het was leuk ontbijten daar in Östersund, we herinneren ons nog de mooie tegeltjes in het restaurant.
Vandaag is het een lange en vrij eentonige rit maar Nordic heeft dit bewust zo gekozen zodat we het de rest van de reis rustiger aan kunnen doen. Uiteindelijk was het toch een zeer mooie rit, we hadden geluk met het weer en het landschap is prachtig. We rijden vanaf de middag door Zweeds Lapland, veel meren zijn nog (half) dichtgevroren. Onderweg worden we begroet door 2 vossen en een aantal jonge witte rendieren.
Het is zondag en nogal wat Zweden genieten van het mooie weer in hun fraai opgesmukte Amerikaanse oldtimers. Rond 13h picknicken we op een bankje aan een meertje. We hebben dan al 318 km gereden. Later stoppen we nog regelmatig voor wat foto’s, een appelke of een ‘pieske’.
Rond 18h komen we aan in Luleå, we logeren in het gloednieuwe Clarion Sense Hotel in Luleå, helaas is het restaurant op zondagavond gesloten en moeten we ons behelpen met een sandwich en wat overschot uit de mini-bar. De ventilatie maakte ook een hels lawaai! Niet leuk! We reden vandaag 581 km, het was zeer mooi weer!
Maandag 22 mei 2017: van Luleå (S) naar Rovaniemi (SF)
Het ontbijt in Clarion Sense Hotel, Luleå is zeer uitgebreid, het is een mooi hotel maar helaas heeft het ventilatiesysteem ons gans de nacht wakker gehouden.
Na drie dagen rondrijden in Zweden zien we in Haparanda aan de Zweeds / Finse grens eindelijk een Ikea. In Tornio, een stad op de Zweeds/Finse grens houden we halt. We wandelen over de metalen bruggen over de machtige Torne Älv rivier en drinken een koffieke aan een ‘stalleke’ vlakbij de rivier. Op de Torne Älv drijven nog zeer veel ijsschotsen, de stroming is ook heel fel. Op de bomen en struiken zijn er nog geen knoppen (of botten) te zien, we zijn in de tweede helft van mei en de lente moet hier nog beginnen. Het weer is mooi maar aan de frisse kant.
In Finland moeten we onze klokken één uur voortuit draaien. Iets verder in een ‘K’ magazijn doen we wat aankopen. ‘K’ winkels zie je regelmatig in Scandinavië, je vind er zowat alles uitgenomen alkoholische dranken, die worden alleen in staatswinkels verkocht. In de restaurants kan je zonder problemen een biertje of een glas wijn bestellen.
Rond 14h picknicken we op een leuke parking met allerlei kinderspeeltuigen en voor de volwassenen allerlei turntoestanden. Een eindje verder gaan we voor een koffie.
Het landschap is nu vrij open, enkel hier en daar wat zilverberken, akkers en meren. Er ligt nog veel sneeuw, het landschap lijkt sterk verdord waarschijnlijk omdat de sneeuw nu pas weg is. Alle meren zijn nog dichtgevroren. Er zijn mooie fietspaden in de dorpen van Finland. In Finland mag je op de meeste E wegen 110 km/h rijden in de omgeving van Tornio zelfs 120 km/h.
In het Arctic Light Hotel in Rovaniemi krijgen we een gratis update van de kamer, de parking is aan de achterkant van het hotel. Het is een zeer mooie kamer, Artic Room, de verlichting is leuk.
’s Avonds eten we in het Artic restaurant van ons hotel, het is zeer lekker en mooi gepresenteerd. Ons bord is oa versierd met een paar plukjes hooi.
Rond 2h ’s nachts zijn we wakker geworden door een actie van de politie. In Finland, dat tot de Europese Unie behoort, zie je heel wat (politieke?) vluchtelingen. We zijn nu op de poolcirkel (zie morgen), het was nog volop daglicht. Er was nog voldoende licht om bv buiten een boek te lezen. We reden vandaag 272 km, in totaal reden we al 2389 km. Het weer was eerst zonnig, later werd het grijs.
Dinsdag 23 mei 2017: van Rovaniemi (SF) naar Inari (SF)
Het ontbijt in het Artic Light Hotel, Rovaniemi is zeer uitgebreid, verfijnd maar helaas is het brood aan de droge kant. Iets nieuws voor ons is een smeersel met rendiervlees of zalm. Lekker. Bij het buitenrijden van Rovaniemi stoppen we even aan het dorp van de kerstman dat net voor de poolcirkel ligt. Voor heel wat euro’s kan je hier, al dan niet op de schoot van de kerstman, een foto laten nemen. Da’s iets voor de liefhebbers, niet voor ons. Op de poolcirkel houden we even halt. Er zijn hier heel wat chalets en appartementen maar alles ligt er verlaten bij. Iets verder komen we een kudde rendieren tegen.
Vanaf nu zien we heel veel legervrachtwagens, Rusland is niet ver af. Tegen de middag doen we wat aankopen in een ‘K’ supermarkt. Er staan heel wat gokspelen in de inkomhal van de supermarkt en er zijn duidelijk veel liefhebbers.
Na de middag bezoeken we Tankavaraa Gold Village. Het is een mooi opgebouw openluchtmuseum, de 10 Euro inkom zijn goed besteed. Een man afkomstig uit Sterrebeek gaf graag uitleg in het Frans over de goldrush die ze hier tussen 1934 en eind van de jaren 50, gekend hebben. Hij zou ons nog veel liever iets uit zijn souvenirkraampke verkocht hebben. We ronden ons bezoek aan de goudmijn af met koffie en appeltaart in het houten restaurantje. Het is hier duidelijk laagseizoen, wij zijn hier nagenoeg alleen.
Onderweg krijgen we een aanduiding op het dashboard van onze Zafira dat de bandenspanning te laag is, het is hier bitter koud, vandaar. We zoeken in Inari overal naar een garage of benzinestation om de banden wat op te pompen, nergens is er een te vinden. Inari lijkt een dode stad te zijn. Bij het binnenrijden van Inari, onze eindbestemming van vandaag, rijden we nog door een skicentrum met uiteraard een ‘Santa’s Office’.
Het Inarin Kultahovi Hotel heeft driedubbele ramen. Het is in hout opgebouwd met veel trapkes en gangskes, niet simpel om ons klein kamerke terug te vinden. Het hotel is gelegen aan de Juutuanjoki rivier, die stilaan aan het ontdooien is. In de wintermaanden kan het hier tot -40°C koud zijn en dan is de rivier uiteraard dichtgevroren. Er zit veel stroming op het water en volgens de hoteluitbaters krioelt het in de rivier van de zalm. Ze hebben een onderwatercamera in de rivier geplaatst zodat de hotelgasten de zalmen kunnen volgen, helaas werkt het systeem niet want de kabel is ‘rikki’ (Fins voor kapot). Het internet werkt ook niet, de kabel is ook ‘rikki’. We hebben al in betere hotels overnacht.
Het avondeten in het hotel maakt wel veel goed maar is wel tamelijk prijzig. We eten lekkere gerookte rendiersteak met puree, boschampignons, bloedworst en allerlei garnituur.
We zitten nu op onveveer 50 km van de Russische grens. Moermansk ligt op 330 km van hier, de Noordkaap op 382 km. Vandaag reden we 340 km, het weer was droog en regelmatig zonnig.
Woensdag 24 mei 2017: van Inari (SF) naar Karasjok (N)
Het ontbijt in Inarin Kultahovi Hotel, Inari is uitgebreid, het brood lijkt ons niet zo vers. Aan de rand van de Juutuanjoki rivier hebben de eekhoorns lentekriebels.
Bij het verlaten van Inari, net over de rivier aan de rechterkant is het SIIDA sami museum. Een mooi museum over het wel en vooral wee van de samibevolking. Ook de fauna en flora van het Finse Lapland worden hier tentoongesteld. Er is ook een grote buitententoonstelling maar dat zal voor een volgende keer zijn want het is te fris aan de vis. Zeg nooit ‘Lappen’ tegen de lokale bevolking, het zijn ‘Sami’. We besluiten ons bezoek met een koffie met een stukske lokale taart. Lekker!
Daarna zetten we onze rit verder, vandaag hebben we niet zoveel kilometers te gaan. Na een tijdje verlaten we de E75, de weg die we al honderden kilometers volgden. Nu rijden we op weg 92, door een mooi landschap met een lage begroeiing van kleine zilverberken en struiken. De weg is kaarsrecht en gaat leuk op en neer, helaas zijn er nogal veel putten. We zijn hier moederziel alleen, enkel een paar vrachtwagens kruisen ons. Er ligt nog veel sneeuw maar de weg is sneeuw- en ijsvrij.
We houden halt aan ‘Kevo luonnonpuisto Parkkipaikka’, een natuurcentrum met bijhorende kampeerplaats dat nu nog grotendeels ondergesneeuwd is. Een leuk plaatsje om te picknicken zelfs als het koud is. We worden echte ‘Sami’. Een paar kilometer verder steken we de Fins – Noorse grens over.
In Karasjok gaan we eerst op zoek naar hotel Scandic Karasjok. In Karasjok is ooit de koudste temperatuur van Noorwegen waargenomen: -51.4°C, gelukkig was het vandaag wat warmer. Na het inchecken in het hotel rijden we naar Sameting, het Noorse Sami parlement. Het is een mooi design gebouw maar vandaag is het helaas gesloten want morgen is het Hemelvaartsdag. Ik zie een bandencentrale en vraag om de banden na te kijken, ik mag het zelf doen, leuk systeem. Daarna rijden we naar het Sami centrum waar ik de soupapkes van de auto check, rechts achteraan maakt blazekes. Dju had ik in de bandencentrale moeten doen!
We hebben geen Noorse kronen bij, hoeft eigenlijk ook niet want tot nu toe hebben we alles met de kaart betaald. Na lang zoeken vinden we een ATM die goed weggestoken zit in een groot blauw shoppingcenter. We zien er ook een paar dames in Sami outfit zitten in het Kjells Kafè maar ze vinden het niet leuk om op de foto te staan. Terug naar de bandencentrale. Een vriendelijke gast draait eerst het soupapke vast maar het helpt helaas niet, dus soupapke vervangen. De garagist zegt dat het gratis is maar ik geef hem toch wat zakgeld. Hopelijk is alles nu ok.
De kamer in het hotel is eerder verouderd, een aantal stopcontacten zijn niet bruikbaar. Gelukkig heb ik een domino bij. Avondeten: kippensoep met curry en stukjes kip. Voor oma daarna kipfilet met kinoa en een gevulde reuze paddenstoel met kaas en allerlei daarin. Ik koos geroosterde zalm met rösti, en geraspte wortelen en ui. Lekker en voldoende, we dronken er een lokaal biertje en glas rode wijn bij en betaalden in totaal 108 Euro.
Het toeristisch seizoen moet hier duidelijk nog beginnen, er is hier bijna geen kat. Gisteren zagen we een koppel uit Oostende die hier met een huurauto rondreden. Wij reden vandaag 129 km, in totaal hebben we al 2864 km gereden. Het bleef droog vandaag maar er was weinig zon. Volgens de Zafira was het buiten ongeveer +2°C.
Donderdag 25 mei 2017: van Karasjok (N) naar Honningsvåg (N)
Voor het ontbijt maken we eerst een kleine ochtendwandeling door het Sapmi Park naast het hotel. Het park is een openluchtmuseum waar het leven van de Sami (zeg nooit Lappen) tentoongesteld wordt. Het ontbijt in Hotel Scandic Karasjok is dik in orde met o.a. smoothies. Er is veel keuze en voorraad en dat voor slechts acht gasten. Na al dit lekkers gaan de E6 op richting Honningsvåg. Regelmatig zien we fietsers met pak en zak door de sneeuw ploeteren. Da zijn d’echte!
In Olderfjord, aan de splitsing van de E6 en de E96 vinden we een kleine taverne Russenes Kro. (Kro = taverne in het Noors). We drinken er een koffie met iets bij en kopen wat broodjes voor onderweg. Het sneeuwt ondertussen oude Noorse wijven, we picknicken in de auto.
Wij rijden nu op de E69 langs de Porsangerfjord, waar helaas door de hevige sneeuwval weinig te zien is. Twee maal gaat de weg door een lange tunnel, eerst de 6870m lange Nordkapptunnel en net voor Honningsvåg de 4443m lange Honningsvågtunnel, de meest noordelijke tunnel ter wereld. Deze tunnels afgesloten met poorten, het is even wachten tot de poort opengaat. Deze poorten moeten voorkomen dat de tunnel vol sneeuw waait en dat rendierenen elanden van het ene eiland naar het andere kunnen lopen.
Bij aankomst in Honningsvåg is het nog steeds aan het sneeuwen, een bord geeft aan dat de weg naar de Noordkaap afgesloten is. Dat ziet er niet goed uit. We logeren in Scandic Honningsvåg op kamer 224, een mooie kamer. Tot nu toe hadden we overal, op Inari na, mooie badkamers met moderne lavabo’s en tegeltjes. We checken regelmatig het weerbericht, het wordt vanavond hopelijk iets beter.
’s Avonds gaan we eten in het Scandic Hotel Bryggen. Eerst een kleine portie King Crab en dan een soort waterzooi van rendier. Zeer lekker. Daarbij een alcoholvrij bier en alcoholvrije rode wijn. De ober en zijn madame komen van de Canarische Eilanden, oma kan haar Spaans een beetje oefenen. Zij bieden ons twee koffies aan, gratis en voor niks. Net als gisteren betaalden wij voor al dit lekkers ongeveer 90 Euro.
Na het eten doen we nog een poging om naar de Noordkaap te rijden (vandaar de alkoholvrije dranken bij het eten) maar het weer is te slecht en de weg blijkt afgesloten te zijn. Morgen beter? We reden vandaag 266 km, volgens onze GPS zijn we op 3512 km van Drongen
Vrijdag 26 mei 2017: van Honningsvåg (N) naar Alta (N)
Vandaag doen we een tweede poging om de Noordkaap te bereiken, we staan vroeg op en genieten van het uitgebreid ontbijt in Scandic Honningsvåg. Een groep Walen is hier ook aanwezig. Zij doen de reis naar de Noordkaap en terug in 12 dagen.
Bij het vertrek in Honningsvåg, de noordelijkste stad van het Europese vasteland, zie ik een dozeke vijzekes liggen dat waarschijnlijk uit een camionette is gevallen. Ik raap de vijzekes mooi op en zet het doosje op de vensterbank. Tot daar de vijzekes. De rit naar de Noordkaap gaat goed, rustig draaien en keren en klimmen. Wij rijden door een ondergesneeuwd landschap. Plots is er veel ijsvorming op de weg en we geraken geen meter meer verder. De auto schuift langs alle kanten en voorzichtig draaien we ons kar (letterlijk dan). De Noordkaap zal voor een volgende keer zijn (februari 2018)
Ondertussen is de band links achteraan aan het leeglopen, ik heb waarschijnlijk een vijzeke vergeten oprapen. Gelukkig is er in Honningsvåg een bandencentrale en de vriendelijke Noor steekt een ’tap’ om de band te herstellen. De garagist vraagt 15 Euro om de band te herstellen, in Merelbeke betaal ik evenveel. Correcte prijs dus. In het aanpalende supermarktje kopen we twee broodjes voor onderweg. Nu de auto terug in orde is en we onze picknick hebben rijden we op ’t gemakske richting Olderfjord. Het weer is zeer mooi en we houden regelmatig halt om van de prachtige natuur van de Porsangerfjord te genieten. Plots begint het hevig te sneeuwen, in Olderfjord stoppen we net als gisteren in Russenes Kro voor koffie met taart.
Na de koffiebreak slaan we rechts af op de E6 richting Alta. Het weer is opnieuw prachtig nu, we houden regelmatig een fotostop. Er is veel wind er vliegt veel stuifsneeuw over de weg, zelfs in de tunnels ligt veel sneeuw. Onderweg zien we een auto bovenop een rotsblok, is het een ongeval of is het een graptje Pol? Het landschap is zeer mooi, er zijn vrij hoge bergen met kraakwitte sneeuw erop. Hier en daar staan sneeuwscooters langs de kant van de weg, deze zijn van de huisjes die wat hogerop staan en wiens oprit nog niet is vrijgemaakt. Vandaar dat we hier zoveel auto’s met een grote gesloten of open remorque zien rondrijden. Bij het binnenrijden spreken we even met een Zweedse fietser die ook de Noorse kust aan het verkennen is. Ik beloof hem wat foto’s door te sturen.
Alta is een vrij ruime en zeer open stad, we moeten de stad door op zoek naar het Thon Hotel, Alta. We hebben een zeer mooie kamer 513 met een kleine kitchenette. Typisch voor alle badkamers tot nu toe is het zwarte vierkante tegels vloerke en de witte in landscape geplaatste faience’kes. Vanuit onze kamer hebben we zicht op de Kathedraal van het Noorderlicht. De Zafira parkeren we in de parking van het shoppingcentrum
Het Thon Hotel is deel van een shoppingcentrum dat we verkennen, ik koop er krimpmoffen, bij ons zijn die veel duurder dan hier. In het shoppingcenter is ook een Peppes Pizze waar we een calzone en een ham/mushroom met een glas wijn en een groot pintje er bij, bestellen. Wat ons hier opvalt is dat de fietsen niet op slot gaan. Da moede in Gent ne keer proberen!! We reden vandaag 232 km, in totaal reden we al 3368 km. Soms was het zonnig, soms hevige sneeuwval maar sowieso was het bitter koud.
Zaterdag 27 mei 2017; van Alta (N) naar Tromsø (N)
Na het ontbijt in het Thon Hotel Alta, vertrekken we voor een vrij lange rit naar Tromsø. Een nachtje parkeren in het shopping center nabij het hotel kost bijna 16 euro, niet goedkoop.
Het weer is zeer mooi vandaag, blauwe lucht, mooie wolkskes. Ideaal dus om regelmatig te stoppen, van de natuur te genieten en foto’s te maken. Onze route loopt langs een natuurdecor van fjorden, meren en bergmassieven. Wij volgen de baan E6, eerst de Altafjorden en daarna de Langfjorden. In Circle K, Storslet tanken we en eten er broodjes met een koffie. Aan zowat alle tankstations in Scandinavië is er een carwash.
Vanaf vandaag zien we ook regelmatig rekken waaraan vissen en viskoppen hangen te drogen. De gevangen kabeljauw wordt per twee stuks samengebonden aan de staarten en op rekken in de buitenlucht opgehangen. Het werk wordt meestal uitgevoerd door buitenlandse (Poolse) arbeiders. Overal langs de Noorse kust, vooral vanaf de Lofoten tot de Noordkaap, zie je de karakteristieke rekken, overladen met vis. Volgens de Noren ruikt het hier niet naar vis maar naar geld. Eerlijk gezegd de geur valt best mee. Stokvis was het eerste exportproduct van Noorwegen en nog steeds exporteert Noorwegen veel stokvis. Italië is de grootste afnemer van stokvis, de viskoppen worden vooral naar Nigeria geëxporteerd.
Iets na de middag verlaten we de E6 voor een klein ommetje naar Spåkenes. Hier zijn enkele boerderijen en is er wat akkerbouw. Iets verder in Djupvik komen we terug op de E6. In Birtavarre, uiterste tip van de Kafjorden, houden we halt voor een koffie en een pieske. We rijden nu regelmatig door tunnels onder andere de Isfjeltunnelen (3246 m), Skardalstunnelen (2265 m), en via de Nordnestunnelen (5810 m) komen we aan de 82 km lange Lyngenfjord. In Nordkjosbotn, een dropje met 377 inwoners, verlaten we de E6 en rijden verder via de E8 langs de 57 km lange Balsfjorden.
Bij het verlaten van de E8 net voor Tromsø hebben we een mooi zicht op Tromsø en de schepen van Hurtigruten die aan de kade liggen. Het is wat zoeken om het Clarion The Edge Hotel, Tromsø te vinden, in de buurt van het zeer mooie hotel zijn er wegenwerken. Ook parkeren in de buurt verloopt niet van een leien dakje.
’s Avonds gaan we op wandel in Tromsø en daarna dineren we in het bekende restaurant Fiskekompaniet. Tripadvisor geeft het restaurant een uitstekende beoordeling met hogere prijsklasse, de gegevens van Tripadvisor kloppen zowel voor de beoordeling als voor de prijsklasse. Het mocht iets meer kosten want we zijn vandaag 43 jaar samen. Vandaag reden we 402 km.
Zondag 28 mei 2017: van Tromsø (N) naar Andenes (N) Gryllefjord (N)
Het ontbijt in Clarion Hotel The Edge Tromsø, was prima. Bij het ontbijten in Scandinavië staan er regelmatig schelperwten op de buffettafel, dit is nieuw voor ons. Na het ontbijt ga ik op zoek naar de auto. Waar was die parking nu weeral? Parking gevonden, na een tijdje auto gevonden maar dan moest er nog betaald worden. Enkel Noors op het scherm en het lukt maar niet. Zowel Mastercard als Maestro laten het afweten. Gelukkig komt een bereidwillige en eerlijke Noor me helpen en dan lukt het uiteraad wel. 20 Euro voor ongeveer 12 uren parkeren, ze kennen de prijs!
We verlaten Tromsø via weg 862 langs de luchthaven richting Kaldfjord en verder langs de Nordfjorden naar Brensholmen. In Brensholmen is het even wachten op de ferry die ons naar Botnhamn brengt. De overtocht duurt ongeveer 45 minuten en kost 40 Euro (2 volwassenen + auto).
We rijden verder op de banen 862, 861 en FV252 tot in Fjordgard, een verloren dorpje met 200 inwoners op een schiereiland. De FV252 is een slechte weg met slecht onderhouden tunnels. Het enige restaurant in dit dorpje opent pas om 16h. Dju! Dan maar terug naar weg 862 en verder door tot Senjahopen. In de MIX Kiosk gaan we voor panini, polse (Noors voor worst) en twee grote koffies.
Na de lunchpauze rijden we nog door langs de weg 252 tot in Mefjordvaer, einde van de baan en van de wereld. Aan het volgende schiereiland rijden we op de zeer smalle weg 251 tot Bøvær. Opnieuw einde van de baan en einde van de wereld. Gelukkig komt de zon dag zeggen. We rijden verder langs weg 862 met een fotostop op het mooie Bergsbotn utsiktsplattform in Bergsfjordveien. Een paar kilometer verder slaan we rechts af op de baan 86. Een laatste stop vandaag is het Senjatrollet trollengedoe. De Noren zijn gek op trollen en al wat er bij hoort, laat ons zeggen dat wij het rap hadden gezien. In de gezellige tea-room van het trollengedoe eten we nog een broodje want normaal gezien komen we laat aan in het hotel in Andenes.
In Gryllefjord is het wachten en nog eens wachten op de ferry naar Andenes. Het vertrek is voorzien om 19h maar om 20h30 is er nog geen ferry te bespeuren. Nergens is er een infobord of telefoonnummer terug te vinden. De andere wachtenden rijden meestal met een mobilhome dus zij hebben geen probleem om te overnachten. Uiteindelijk bel ik naar het hotel Marena in Andenes en daar weet men ons te zeggen dat de ferry niet uitvaart omdat er storm op zee is.
Gelukkig kunnen we rechtover de haven een kleine kamer boeken, wat koeken en kaas kopen in het bijhorend winkeltje en content zijn dat we slaping hadden. Eigenlijk is Widsten Handleri wel een schoon huizeke, er is wel nog een beetje werk aan de buitenkant. De vriendelijke vrouw brengt ons later op de avond nog een koffiemachine en een pak koffie. Morgenvroeg kunnen we zo vertrekken en de sleutel gewoon op de deur laten zitten. Prima! We reden vandaag 172 km, in totaal reden we al 3954 km. We kregen afwisselend zon en wolken, het was koud.
Maandag 29 mei 2017: van Andenes (N) Gryllefjord (N) naar Stokmarknes (N)
We ontbijten in ons huizekotje in Gryllefjord, wat maiskoeken en een schelleke Noorse kaas en zelfgemaakte koffie. ’t Kan niet alle dagen kermis zijn. Na lang twijfelen, nemen we de ferry van 11h wel of niet, besluiten we om toch over de weg naar Stokmarknes te rijden. Dit is een omweg van ongeveer 370 km met andere woorden een dag rijden. We zullen helaas ook de rondrit op de Vesterålen missen.
Het rijden valt al met al mee, de secundaire wegen zijn zeer hobbelig maar de E-wegen zijn gelukkig meestal wat beter. Een koppel elanden langs de kant van de weg maakt veel goed. We rijden langs de wegen 86 en 855 tot aan de ‘Circle K’ in Buktamo. En dan is er koffie! Het valt op dat aan het begin van E-wegen, zoals vandaag de koninklijke E10, en ook van verschillende tunnels, de eerste sectie mooi afgewerkt is en daarna was ’t geld precies op. We hebben twee maal oponthoud door asfalteringswerken.
In de Shell Bjerkvik tanken we en kopen een paar broodjes. Vandaag is de diesel bij Shell spotgoedkoop normaal betaal je 140 à 150 kronen per liter, nu slechts 110 dus goedkoper dan in België. In Noorwegen houden de tankstations op zondagavond en maandagmorgen een soort ‘happy hour’. Eens we de Tjedsundbrua (E10) over zijn valt het op dat de omgeving groener is dan in het noorden, de weiden staan mooi groen. Een boer is meststof aan het strooien.
In het Vesterålen Kysthotell, Stokmarknes krijgen we eerst een Rorbu (vissershuisje) toegewezen maar het terras ligt vol met vuiligheid. Dus met grote tred terug naar de receptie en na tussenkomst van de patron krijgen we een mooi alleenstaand huis met twee badkamers en alles erop en eraan. Het hotel is gelegen op een eilandje en verbonden met het vaste land (voor zover dat hier bestaat want het zijn allemaal eilanden) met twee enorme bruggen, typisch voor de Noorse kusteilanden. De bruggen zijn enorm hoog en zeer mooi van vorm.
Als avondmaal in het hotel is er keuze uit drie dagschotels, wij kiezen voor lamsstoverij met gekookte aardappelen en een soort mengeling van pompoen en raapjes en een potje vanillecream als dessert. Lekker! De Spaanse ober slaat graag een praatje en vertelt ons dat hij door de hoge werkloosheid in Spanje hij genoodzaakt is om in het kille Noorwegen te komen werken.
Wat opvalt in Noorwegen is dat alle kamers en ruimtes elektrisch verwarmd worden. Net voor het slapengaan is er een enorme sneeuwstorm, gans het huis schudt en beeft.
In ons huizeke hier in Stokmarknes hebben we meerdere slaapkamers, dus elk in zijn eigen bedje en elk zijn eigen bosje omzagen. We reden vandaag 378 km, in totaal reden we al 4339 km. Het weer vandaag: alle soorten, soms zon, soms hevige sneeuwbuien, wolken weg, wolken terug.
Dinsdag 30 mei 2017: van Stokmarknes naar Svolvær (Lofoten)
Na de douche gaan we uitgebreid ontbijten in het restaurant en daarna met de auto terug tot aan ons huisje want er valt een grote hagelbui uit de lucht. Eens het weer wat beter is rijden we richting Stokmarknes City Center. Volgens de boekskes gaat het Hurtigruten museum pas open om 12h, toch maar even geprobeerd en … we mogen om 11h al binnen want de zeer lieve dame aan de balie verwacht zeer veel volk. Wij zagen vier man en …. een Duitser.
Het museum loont de moeite, niet alleen omdat we seniorenkorting en gratis koffie kregen. Het museum schetst een mooi beeld over het ontstaan van de maatschappij, net als de NMBS is Hurtigruten ontstaan door de fusie van verschillende maatschappijen. Zoals in zoveel sectoren vroeger was er ook een klassensysteem, rijk en arm werden netjes (?) gescheiden. De rederij heeft ook erg geleden onder de Tweede Wereldoorlog. Na het bezoek aan het museum kopen we de traditionele zichtkaartjes voor de thuisblijvers.
We ontmoeten er ook een franstalig koppel uit Ter Hulpen, ze zijn allebei 80 jaar jong en zijn ook met hun eigen auto onderweg. Daar waar wij via Zweden en Finland naar de Noordkaap reden zijn zij met Hurtigruten van Bergen (N) naar de Noordkaap gevaren, nu zijn ze met hun oude Toyota Landcruiser op de terugweg van de Noordkaap naar België. We moeten dus nog niet panikeren over onze leeftijd.
Na de middag rijden we tot Melbu en wachten er een half uurtje op de ferry van 15h20 naar Fiskebøl. Op de ferry zagen we het koppel uit Breda die samen met ons stonden te wachten op de ferry van Gryllefjord naar Andenes. Zij zijn gisteren dan toch naar Andenes gevaren, ze hadden plannen voor de walvissafari die uiteindelijk afgelast was.
Na de overtocht van ongeveer 40 minuten rijden we nog een klein uurke, fotostops inbegrepen, tot Svolvær op de Lofoten. Het is er druk en parkeren is niet zo evident. We hebben enorm geluk met onze kamer 414 in Thon Hotel Lofoten want .. we zitten in de eretribune om de MS Polarlys en MS Kong Harold van Hurtigruten te zien aanmeren en afvaren. Wow!
Door het minder leuke weer gaan we voor de “todays special” in ons hotel, vis aardappelkes in de schil, een staafje asperge, een beetje aardnoot en nog een beetje groenvoer. Lekker en niet te duur, het glas rode wijn en het biertje duwen helaas de prijs fel naar omhoog. Vandaag reden we slechts 61 km, we kregen hagel, bewolkt weer en zowaar een beetje zon.
Woensdag 31 mei 2017: De Lofoten
Deze morgen kunnen we wat langer slapen want we moeten vandaag niet verhuizen. Oef, de badkamer heeft zwarte vierkante tegelkes op de vloer en witte tegen de wanden. Het zijn wel witte karo tegelkes. Er zijn nog zekerheden in Noorwegen. De lucht zit potdicht, het sneeuwt en hagelt en regent alles door elkaar. Het ontbijt is prima, we worden verwend en we zijn het al gewend om alle dagen zo uitgebreid te kunnen ontbijten.
We laten ons niet afschrikken door de regen en rijden naar Henningsvær want in de boekjes staat dat het er mooi is. Eens we de E10 verlaten is het een zeer smal baantje met beurtelings verkeer en met de klassieke hoge bruggen. Het is er inderdaad mooi maar het weer verpest alles. Dus schuilen maar in de auto en naar muziek luisteren. Uiteindelijk stopt het toch wat met sneeuwen en gaan we op wandel, 500 meter verder is het weeral aan het regenen. Er staan veel visdroogrekken waar kop en lijf van deze beestjes hangen te drogen. De koppen hangen met tientallen tegen elkaar, een deel ligt op de grond. Meestal hangen er netten over de droogrekken.
Gelukkig is er Henningsvær Lysstoperi & Cafe een leuke cafeetje, eerder patisserie en tevens ook kaarsengieterij. Er zit veel jong volk in de zaak met tevreden baby’s want ook voor hen is het etenstijd. Ook het koppel uit La Hulpe die we gisteren in Stokmarknes zagen, is in de buurt. Na de koffie en taart ziet het weer er wat beter uit en verlaten we het dal. We rijden via de E10 en daarna rechtsaf weg 862 richting Hovsund. In de boekskes is weinig terug te vinden over deze omgeving maar ze is wel wondermooi. Naar het uiterste punt van het schiereiland toe wordt het vrij vlak met weiden en boerderijen. Hier en daar lopen wat schapen met hun kroost. Ook een negen holes golfterrein is er aangelegd. Net voor het strand is er een grote berg die moederziel alleen staat tussen de graslanden. Ocharme den duts.
We rijden terug de E10 op en slaan een eind verder rechts af. Via weg 996 rijden we richting Kvalnes. Onze alleenstaande berg van het vorig eiland staat mooi te blinken in het zonneke. Terug nu naar het hotel in Svolvær, we hebben chance want we kunnen net voor het hotel parkeren. Rond 18h30 treden de lokale ‘Zwanezonen’ (naam van de Drongense fanfare) op voor de aankomst van de MS Vesteralen. Voor wie of wat is ons een raadsel maar het klonk goed. Vandaag houden we het bij een sobere maaltijd in Peppes Pizza, Svolvær. Zeer sober, trok op niets, volgende keer beter.
Later op de avond komt ook de MS Lofoten aanleggen. Dit oude schip, het oudste van Hurtigruten, wordt nog met een buitenkraan gelost en geladen. Het is duidelijk ook veel kleiner dan de andere Hurtigruten schepen. We reden vandaag 154 km, we kregen sneeuw, regen, hagel, grijs en ook zonnig weer.
Donderdag 01 juni 2017: van Svolvær naar Bodø
Na het ontbijt verlaten we het Thon Hotel Lofoten verkennen we de omgeving van ons hotel. Een cruiseschip ligt in de verte aangemeerd, de gasten worden met de reddingsboten aan wal gebracht. De rederij heeft een kraampke met water en folderkes opgezet, de Filipinos willen ons meteen een cruise verkopen.
Via de E10 verlaten we Svolvær, het is andermaal zeer mooi rijden langs fjorden, over mooie bruggen en door een grotendeels besneeuwd landschap. Eens we over de Sundklakkbrua zijn slaan we links af op weg 815 en houden even verder halt in Valbergsveien. Mooi! Een tweede halte is in Stamsund. Stamsund is ook een aanlegplaats van de Hurtigruten. In Leknes komen we weer op de E10 en rijden verder tot Nusfjord.
Nusfjord is een soort Bokrijk, het dorpje op het einde van de wereld is niet meer bewoond maar je kan er wel overnachten in één van de vele ‘rorbu’. Een ‘rorbu’ is een oud vissershuisje, meestal een paalwoning, dat ter beschikking staat van de toeristen. Zowat alle ‘rorbu’ zijn in de traditionele Noorse kleuren geschilderd. Hier in Nusfjord zijn er ook een deel in okergoud geschilderd.
Wij rijden verder op de Kong Olaf weg E10, de weg wordt smaller met veel tunnels en galerijen. Langs alle kanten zijn er ‘rorbu’ en worden er vis en viskoppen gedroogd. Het is zeer mooi weer, het is leuk rijden op deze weg. Via Ramberg komen we in Reine. Reine werd in de jaren 70 gekozen als mooiste plaats van Noorwegen en ’t klopt. In Bringen Blomster gaan we voor koffie en taart. Na Reine rijden we door naar Å (uitspraak: [oː]), voluit Å i Lofoten genoemd. In Å is het op eerste zicht een doodse boel, tot we aan de andere kant van het dorpje komen. Van hieruit heb je zicht op de vele Rorbu, het Norsk Fiskeværsmuseum is helaas gesloten.
In Maren Anna AS, Sørvågen, hebben we een tafeltje gereserveerd. We beginnen met elk een vissoep en daarna gebakken vis met puree en veel groenten. We houden het vandaag bij kraantjeswater want ik moet nog rijden. ’t Heeft gesmaakt. Daarna is het wachten op de ferry van 20h30 die ons van Moskenes naar Bodø zal brengen. Het is een grote ferryboot, de overtocht duurt ongeveer 3h30. De zee is zeer rustig, er is een mooie zonsondergang die er eigenlijk geen is want de zon blijft schijnen.
Rond 0h15 zijn we in Clarion Grand Hotel, Bodø. Het is nog klaarlichte dag, door de vele verkeersvrije straten was het wel wat zoeken om het hotel te vinden. We kunnen parkeren in hun parkeergarage en krijgen morgen een lunchpakket als compensatie voor het gemiste avondmaal. De kamer is klein en wat verouderd, maar ’t is proper en er zijn goede bedden.
Einde van een zeer mooie dag! We reden vandaag 175 km, de teller staat al op 4721 km.
Vrijdag 02 juni 2017: van Bodø naar Mo I Rana
Het Clarion Grand Hotel Bodø is aan renovatie toe, het ontbijt is wel prima. Om met de lift op het derde verdiep te komen moet je op knopje ‘4’ drukken. Rare jongens hier in Bodø.
De vraag van vandaag: nemen we de machtig mooie (zo staat het in de boekskes) kustweg RV17 of rijden we via de E6 naar Mo I Rana ? De kustweg is wel een dag rijden en er moeten verschillende ferrys genomen worden. Na het debacle met de ferry Gryllefjord – Andenes vorige zondag kiezen we voor het zekere het onzekere, met andere woorden de E6. We verlaten het hotel rond 11h, we kregen een lunchpakket als compensatie voor het gemiste avondmaal van gisteren. Door de vele wegenwerken is het druk in Bodø. We rijden via baan 17 en houden na een tiental kilometer halt aan de Saltstraumen. Het is de sterkste getijstroom in de wereld, stoere jongens met stoere speedboten varen tegenstroom door de nauwe engte. Door de sterke stroming en de vele draaikolken is dit een gevaarlijke bedoening, wij houden ons op veilige afstand op de oever.
Iets voorbij de Saltstraumen verlaten we (helaas) de kustweg 17 en rijden verder via de 812. Het landschap lijkt sterk op Oostenrijk, bossen, bergen, boomgrens, enz. Langs de 812 zijn regelmatig stopplaatsen voorzien, meestal met toiletten en soms met BBQ voorzien van brandhout, vuilbakjes en al wat er bij hoort. Langs de kant van de weg ligt er nog veel sneeuw. Nabij Rognan slaan we rechts af op de E6. De E6 ligt er mooi bij en je mag er 90 rijden. De spoorlijn Trondheim – Bodø loopt parallel aan deze weg, het is een niet geëlektrificeerde enkelspoorbaan.
Rond 14h30 stoppen we aan Saltdal Turistsenter in Storjord voor een koffie en een broodje. Iets verder stoppen we aan The Arctic Circle Centre dat ongeveer op de noordpoolcirkel gebouwd is. We overschrijden vandaag de noordpoolcirkel van noord naar zuid. Het is vooral een toeristisch center met een grote shop en met gekke Britten die in bloot bovenlijf stoer doen in de sneeuw. Ik klim op het besneeuwde heuveltje dat vol staat met honderden steenmannetjes. Er is geen steen meer beschikbaar om een nieuw steenmannetje te maken. Het laatste stuk van de rit van vandaag is er één met horten en stoten. Ze zijn de E6 aan het verbreden en rechttrekken, dus zijn er veel werfzones en is er regelmatig beurtelings verkeer.
De buitenkant en de lobby van het hotel Scandic Hotel Meyergården, Mo I Rana zien er splinternieuw uit, de kamer is echter een beetje oubollig. Vrijdag broodjesdag ten huize Verbiest, het lunchpakket en een biertje en een wijntje uit de minibar moeten eraan geloven. We reden vandaag 255 km. Het was prachtig weer, geen wolkje aan de lucht en een temperatuur van ongeveer 10°C met een felle wind er bij.
Zaterdag 03 juni 2017: van Mo I Rana naar Trondheim
Geen zwarte vierkante tegels in de badkamer van Scandic Hotel Meyergården, Mo I Rana, er zijn geen zekerheden meer! De badkamer heeft ook haar beste tijd gehad. Het ontbijt is prima met warme leverpate en een meute kwetterende Franse toeristen (te oud en te taai voor bij het ontbijt). Er is ook een Belgische bus van ‘De Zigeuner’ uit Diepenbeek.
We verlaten Mo I Rana via de E6, het is aangenaam rijden en we zien regelmatig rendieren langs de kant van de weg. Rond 10h20 stoppen we aan de Laksforsen waterval. De waterval is niks speciaals, hij is ongeveer 17m hoog en nogal breed. We hebben al andere watervallen gezien. In het Laksforsen Turistcafe drinken we een koffie. Het café is een toeristenval, je moet betalen om naar de waterval te kijken.
Na deze stop rijden we verder, het is nu constant draaien en keren op de E6. In het begin is er nog veel sneeuw, later in de namiddag wordt het landschap eerst Oostenrijk en later ergens midden Duitsland met grote akkers en weiden en heuvels in de verte. Soms zijn er grote werfzones waar het traag vooruit gaat. Volgens het Nordic boekje is er onderweg een zalmtrap terug te vinden. Inderdaad gevonden maar ferm gesloten. Even gaat er een verdacht lampje branden op de display van de Zafira maar na een paar honderd meters is alles terug ok, oef! We drinken tussendoor een koffie in Lømsen Kro og Gatekjøkken AS, Steinkjer. Je moet er verdomd 10 kronen (één euro) betalen om een plasje te doen, ‘skandaløs’ zeggen ze in ’t Noors!
Bij aankomst in Trondheim is het zowaar 18 graden. Trondheim is een vrij grote stad, het is even zoeken om het hotel te vinden. We parkeren eerst in een parkeergarage maar de plaatsjes zijn te smal. Even verder is er de stationsparking, je moet hier net als in Luleå (Zweden) een voorschot betalen en bij vertrek wordt er afgerekend. Een voorbijganger merkt op dat de parking in het weekend gratis is maar daar is helaas niets van terug te vinden.
Het Scandic Nidelven Hotel,we slapen in kamer 510, Trondheim ligt op wandelafstand van de stationsparking, het is een mooi hotel dat uit verschillende blokken bestaat. Vlakbij het hotel is er een voetgangersbrug naar de oude pakhuizen op de pier. Het gaat er hier gezellig aan toe, wij eten een ‘vlees tapas extra grande’ in restaurant San Sebastian met een biertje en een glas wijn er bij. Erg lekker en min of meer betaalbaar. Typisch in Noorwegen is dat je bij een glas wijn steevast een glas water krijgt, water bij de wijn dus.
Ondertussen is er een zeer mooie zonsondergang boven Trondheim, een mooie afsluiter van deze dag. We reden vandaag 494 km, in totaal reden we al 5470 km. Eerst hadden we mooi zonnig weer, rond de middag werd het bewolkt en tegen de avond viel er wat regen. De temperatuur was ongeveer 13°C.
Zondag 04 juni 2017: van Trondheim – Gålå
Het ontbijt in Het ontbijt in Scandic Nidelven Hotel, is zeer uitgebreid en uitstekend verzorgd. Volgens Tripadvisor geeft dit hotel het beste ontbijt van Noorwegen, wij kunnen dit bevestigen. Ook voor mensen die moeten opletten voor gluten en andere allergenen is er een ruime keuze aan pannenkoeken en broodjes.
Na het ontbijt maken we een mooie wandeling via de Verftsbrua naar het oude stadscentrum. We volgen de Nidelva richting de Nidaros-domkerk waar de klokken serieus van hun gat geven. Het is een zeer mooie domkerk, tijdens ons bezoek is het koor aan het repeteren. Mooi! Na het bezoek aan de domkerk steken we de oude brug over de Nidelva over en keren terug langs de andere kant van de Nidelva naar ons hotel. Trondheim is een mooie stad, ook in 2018 waren we hier tijdens onze cruise met Hurtigruten.
Na het verlaten van Trondheim gaan we opnieuw de E6 op voor de rit naar Gålå (met bolletjes op beide a’s). In het Shell Berkåk Veikro tankstation krijgen we één gratis koffie omdat we getankt hebben. Een leuke attentie! Na de middag wordt het dal soms zeer nauw en een eind verder is het opnieuw zeer breed met grote boerderijen, veel schapen en soms ook koeien. We zitten regelmatig op meer dan 1000 m hoogte en duidelijk boven de boomgrens (soms al vroeger bereikt). Er is nu mooi mos op de rotsen, helaas is er geen zon.
Aan een mooie grote hoeve in Fokstua, de Fokstugu Fjellstue, slaan we rechtsaf in de richting van het Fokstumyra Natuurreservaat. Het natuurpark is mooi aangelegd met meestal vlonders als wandelpad, het doet ons denken aan ‘Zeveren planke’. We ontmoeten er ook een koppel uit Bavikhove dat met de mobilhome op stap is. Zij reizen niet verder dan Ålesund. Vlakbij het natuurpark staat het mooie geklasseerde houten station van Fokstua op de spoorlijn Oslo – Trondheim. Voor reizigers is dit station gesloten, het wordt wel nog gebruikt als kruisingsstation. Het station is zeer mooi onderhouden, de NMBS kan hieraan een voorbeeld nemen. Een elektrisch stel snort voorbij richting Trondheim. We maken er ook een praatje met een Duitse fotografe.
Het laatste uurtje rijden is om zo te laten, de regen valt met bakken uit de lucht en de weg is slecht onderhouden. Het hotel ligt hoog in de bergen, dus draaien en keren à volonté. Het Wadahl Hoyfjellshotel, in Gålå is een skihotel, nu zijn er maar liefst vijf bussen met oudjes op reis door Noorwegen. De kamers zijn sterk verouderd, het riekt muf in de kamer en het ligbad is deels verroest (email afgebroken).
’s Avonds mogen wij samen met de oudjes van de vijf bussen aanschuiven aan het uitgebreide buffet. Er is veel keuze en het is lekker. Daarna geprobeerd om nog wat te surfen maar het internet doet het niet meer. Dit hotel is een tegenvaller. Deze stop hadden we beter overgeslagen en meteen doorgereden naar Lillehammer. Goed voor een volgende keer! Vandaag reden we 295 km, in totaal reeds 5766 km. Het weer vandaag: eerst zeer mooi, rond de middag bewolkt en tegen de avond regent het pijpenstelen.
Maandag 05 juni 2017: van Gålå (N) naar Lillehammer
We zijn er vanaf, ja van Wadahl Hoyfjellshotel, Gålå van vorige nacht. De wc deur bleef open staan, het ontbijt was ook al niet om over naar huis te schrijven. Wel een vriendelijke ober die waarschijnlijk nog meegespeeld heeft in een Amerikaanse film in de jaren vijftig. Ook de dame aan het onthaal was zeer vriendelijk wat veel goed maakte. Een oude overschminkte Amerikaanse dame had het aan de stok met haar achterkleinzoon omdat ze zich overslapen hadden…
Het was gestopt met regenen, op naar Lillehammer meer bepaald naar Maihaugen. Maihaugen is een soort Bokrijk, de weg ernaar toe is goed bewegwijzerd, met seniorenkorting kom je binnen voor 95 Kronen. De regen was ondertussen spelbreker, dus hebben we eerst een mooie indoor tentoonstelling bezocht. Mooi gedaan en zeer leerrijk. Daarna naar het outdoor park, helaas begint het opnieuw te regenen. In het oude schooltje geraken we aan de praat met de gepensioneerde schooljuffrouw, ze heeft het over de godsdiensten in Noorwegen. Eerst was de katholieke godsdienst de staatsgodsdienst met Rome aan de kop, daarna het protestantisme met zoals in het Verenigd Koninkrijk de koning als grote leider. Een tiental jaar terug is de scheiding tussen kerk en staat ingesteld.
Ondertussen is het mooi weer geworden en bekijken we de huisjes. De houten huizen konden vrij snel verplaatst worden, de fundering was soms het grote probleem. De huisjes staan gegroepeerd, ook de grootouders kregen hun huisje. De rijke boeren hadden een zomerhuis, een groot huis om ook de knechten en meiden een onderkomen te geven. In de winter (rond 15 oktober) verhuisden ze naar hun winterhuis wat kleiner was, dus makkelijker te isoleren en te verwarmen. In de winter hadden ze weinig of geen personeel. Rond half april trokken ze opnieuw in in het zomerhuis.
In de staafkerk is er een Nederlandse gids, ze komt uit Nederlands Limburg. De staafkerk stond oorspronkelijk in Lom, wij waren er in 2015, maar omdat ze te klein was hebben ze in Lom een nieuwe staafkerk gebouwd. Eerst deed deze kerk dienst voor de katholieke diensten die ongeveer een half uur duurden, toen er overgeschakeld werd naar het protestantisme werden er zitbanken geplaatst omdat de diensten maar liefst vier uur duurden. Er was ook een soort ‘Suisse’ die de mensen wakker moest houden. Had je toch de pech dat je indommelde dan werd je aan de schandpaal vastgemaakt. Aan het kerkje van Bokrijk staat een identieke paal.
Na Maihaugen rijden we naar Clarion Collection® Hotel Hammer Lillehammer. Het is een spiksplinternieuw hotel, we krijgen een mooie kamer. Er hangen veel mooie zwart wit foto’s in de gangen en eetzaal (spisezaal). Het avondmaal is inbegrepen, er is een beperkte keuze maar er is zeer lekkere zalm en gebraden varkensvlees. Daarna maken we nog een wandeling door de nabijgelegen autovrije straat. Het is rustig en zacht weer. We reden vandaag 91 km.
05/06 juni 2017: Lillehammer – Oslo – Kiel – Drongen
We verlaten Clarion Collection® Hotel Hammer Lillehammer richting Filipstadveien 184 km verder, de aanlegplaats van Color Line Magic in Oslo. Het inschepen is business as usual, we verblijven in kajuit 8209.
Vanuit de Observation Lounge van de MS Color Magic volgen we het afmeren, na een tijdje maken we een helicopteroefening van het Noorse leger mee. Spectaculair! De overtocht is probleemloos, koffieke, diner in Grand Buffet, showke meepakken in het theater. Ook de Tax Free Market wordt niet vergeten: deodorant, een vest voor oma, nog een vest voor oma en een polo + T shirt voor opa. We slapen in binnenkajuit 8209.
’s Anderendaags zijn we in Kiel en dan volgt de terugrit van 715 km naar Drongen. Het weer is slecht maar gelukkig is er weinig verkeer, het vlot prima! We eten een broodje in Wideshausen Nord en houden nu en dan een koffiestop. Eens we in Vlaanderen zijn is alles kurkdroog, het heeft hier in lange tijd niet meer geregend.
Rond 20h zijn we aan ons huizeke, einde van een zeer mooie reis! We reden in totaal ongeveer 6757 km, de reis kostte alles inbegrepen iets minder dan 7000 Euro. Scandinavië is niet goedkoop maar je krijgt er zoveel waar voor je geld! Een aanrader voor wie graag autorijdt en van de natuur houdt.
