Opnieuw een lekker en zeer uitgebreid ontbijt en daarna een paar foto’s maken vanop de tiende verdieping waar de Blue Bar is. We vertrekken om 8h30 met een minibus voor een daguitstap naar ‘Las Alpujarras’ in het Sierra Nevada gebergte.
Onderweg geeft de plaatselijke vrouwelijke gids (die een Vlaamse vriend heeft) veel uitleg over de streek: in de bossen leven er konijnen, everzwijnen, hazen en slangen. De herders met hun kuddes schapen, geiten of koeien trekken tijdens de zomer het hooggebergte in. Er zijn verschillende kaasmakerijen die de melk van deze dieren verwerken. De landbouw is kleinschalig, er is terrasbouw voor groenten, tomaten, kerstomaten, frambozen, appels, enz. Gepensioneerden Spanjaarden uit de grote steden komen hier rentenieren. De lokale bevolking werkt vooral in het toerisme aan de costa’s, de hamdrogerijen, het onderhoud van wegen en bossen.
De eerste stop is in Pampanera gelegen op 1150 m boven de zeespiegel. We wandelen door de smalle straatjes, de huizen hebben een typisch schouwtje en meestal een plat dak. Later bezoeken we ook nog een weefatelier waar op ambachtelijke wijze allerlei kleine tapijtjes worden geweven.
Onze volgend stop is Trevélez, 1476 m boven de zeespiegel en één van de hoogstgelegen dorpen van Spanje. De specialiteit hier is hammen drogen, den Pedro geeft ons veel uitleg hoe de hammen worden gezouten en gedroogd. Sommige hammen blijven 4 jaar in de droogzalen hangen, de prijs is navenant. In deze regio worden geen varkens gekweekt, de hammen worden van elders aangevoerd. En zoals bij elk bedrijfsbezoek krijgen we op het einde van het bezoek een proeverke: een flinterdun ‘schelleke’ van verschillende soorten ‘hespe’ samen met een klein glazeke licht rode lokale wijn (geen tinto) en daarna mogen we ook nog enkele kaassoorten proeven. En dan hop naar de aanpalende winkel waar al deze lekkernijen te koop zijn.
Na Trevélez, keren we terug richting kust. In Pórtugos houden we halt aan ijzerhoudende bronnen, volgens de legende krijg je door veel van dit water te drinken nooit grijze haren. Tot op vandaag zie ik nog weinig resultaat, het water heeft een aparte, lekkere smaak.
In Hotel Nuevo Malagueño (grondgebied Pórtugos) eten we soep met amandelnoten, een lokale schotel met in veel olijfolie gebakken aardappelen, bloedworst en pikante worst, en wat warme groenten. Een taartje als dessert.
Een volgend bezoek is de ‘Chocolates Sierra Nevada’. We krijgen uitleg hoe hier van alles en nog wat in de chocolade wordt verwerkt. Veel vijgen worden er in de chocolade verwerkt, vijgen gevuld met chocolade en omgekeerd ook pralines gevuld met vijgen. Daarna kunnen we uitgebreid proeven en wie wil kan hier uiteraard zijn goesting kopen.
In Lanjarón kunnen we vier verschillende soorten bronwater proeven, twee ervan vinden we lekker. We krijgen onze drinkbeker cadeau, een leuk maatbekertje voor in de keuken.
Een laatste stop is in Motril aan de poort van het goed afgeschermde domein waar Boudewijn en Fabiola op verlof kwamen. Een leuk stulpje met een enorme tuin en een privé strand. Door de palmbomen heen zie je een klein standbeeldje van Boudewijn staan.
We sluiten onze uitstap af met een gin tonic (happy hour = 2 voor de prijs van 1) en een buffet met allerlei lekkers.