Drongen - Tenerife 
Zaterdag 19 januari 2019: Drongen – Costa Adeje
Helaas zijn er te weinig deelnemers voor de groepsreis ‘Het noorderlicht in stijl 2019’ van Nordic, we kozen voor een ‘warm’ alternatief: acht dagen Costa Adeje in Tenerife met Thomas Cook (faillisement eind 2019).
We moeten er vroeg uit, 3h10 is wel er vroeg voor gepensioneerden. Kristof komt ons halen om 4h30 en rond 5h20 zijn we mooi op tijd op de luchthaven. Het is berekoud buiten, gelukkig hebben we ons dikke vesten aan.
Het inchecken gaat supervlot dank zij de elektronische toepassingen en ‘fast lane’ veiligheidscontrole. Een ontbijtje bij Panos kan er altijd bij. De vlucht naar Tenerife is rustig, het is ongeveer 4h30 vliegen met vlucht SN3779 in een Airbus A320. Tenerife ligt hemelsbreed op ongeveer 3100 km van Zaventem. Niets meer gratis aan boord, enkel een pieske en een kakske kunnen (voorlopig) nog gratis. Ik geniet van het boek ‘De wereld rond in 25 vakanties’ van Martin De Paepe.
We landen in Tenerife South Airport en worden opgewacht door Thomas Cook hostessen die ons begeleiden naar de bus richting Costa Adeje. Na een half uurtje rijden (17 km) bereiken we Iberostar Sábila. We krijgen veel uitleg bij het inchecken, ze zijn zeer vriendelijk en eentje spreekt zelfs vloeiend Nederlands. Het welkomstdrankje laat zich smaken. We verblijven in kamer 106 met zicht op zee (letterlijk).
Na het installeren in onze kamer gaan we voor een lichte maaltijd, in dezelfde straat als het hotel eten we een slaatje allerlei en ééntje met tonijn. Vooral veel sla, maar ’t was lekker. Dan maar wat struinen langs de vele winkeltjes lang het strand. Nooit gezien zo’n gedoe. Overal staan er proppers om ons binnen te lokken voor spijs en drank. Het uitzicht is wondermooi en het is zeer aangenaam weer. Vooraleer weer te keren naar ons hotel drinken we nog een half litertje Sangria (voor ons twee).
’s Avonds is er buffet à volonté in ‘Principal Restaurant’ één van de vele restaurants van het hotel. Er is zeer veel keuze en de prijs valt mee (35€ per persoon). Een flesje rode wijn hoort daar natuurlijk bij (ongeveer 18€).
Zondag 20 januari 2019: Costa Adeje
Het ontbijt in het ‘Principal Restaurant’ is ongelooflijk uitgebreid. Samen met ‘Scandic Nidelven’ in Trondheim (Noorwegen) is dit wel het beste ontbijt dat we ooit gehad hebben. Ook Pierluigi Collina, in het verleden de beste scheidsrechter ter wereld, geniet van het ontbijt.
Daarna ‘lazy time’ op ons kamer, ik sukkel wat met de laptop en oma verliest uur en tijd in haar spannende boek. Ik vond in één van de gidsjes van de Drongense bib een wandeling naar de Calle de los Molinos. De wandeling gaat in het begin door het mooiere (lees toeristische) gedeelte van Adeje. Na een tijdje beseffen we dat we geen drinken bijhebben (soms zijn wij toch nog amateurs) dus we gaan op zoek naar een winkeltje. Uiteindelijk belanden we in de gezellige Taberna Lorenzo in de Calle el Beril. Voor 12 euro hebben we een grote pint, een spuitwater, een broodje tonijn en een broodje kaas/hesp. ’t Was lekker.
We keren naar Adeje langs de promenade. De promenade is zeer mooi, alles ligt hier piekfijn in orde, nergens een papiertje of ander zwerfvuil te bespeuren. En maar winkels, restaurantjes en moorkes die hun imitatiesaccochen trachten aan de man te brengen! Er is heel wat volk aan het strand en in het water, een dame in monokini is naarstig aan het crocheteren. Zou ze een topje aan het haken zijn?
In Adeje gaan we naar het bureau van White Tenerife om een boottocht te boeken, maar eerst moet er voor elk een zonnehoed gekocht worden want de zon brandt hier fel. De vriendelijke bediende van White Tenerife toont ons de beschikbare boten, helaas is de vijf uur durende tocht op woensdag met de catamaran niet meer beschikbaar. We boeken dan maar voor een zeiltocht met een jacht morgennamiddag. Kost ons 100 Euro, eten inbegrepen.
Het is opvallend dat vele borden, menu’s enz niet alleen in de West-Europese talen opgemaakt zijn maar ook in het Russisch. Volgens Ivan van het boekingskantoor zijn hier weinig of geen Russische toeristen maar wel toeristen uit de Baltische Staten en Oekraïne. Russen moeten, na de schermutselingen tussen Trump en Poetin, maanden wachten op een visum voor Europa.
Een eindje verder op de terugweg naar ons hotel laten we ons door een propper verleiden naar het terras van Restaurante Las Olas. Eerst grote pint (happy hour) en een ‘Tinto de Verana’ (lijkt op Sangria) om te starten. Oma gaat daarna voor een lamschouder, ik voor een T-bone steak. Zo’n groot stuk vlees en lekker dat het is. Daarbij nog een grote pint en een glas wijn en alles samen kost het ons 47 Euro. Op de terugweg naar ons hotel genieten we nog van de mooie ‘zomeravond’ in januari.
Maandag 21 januari 2019: op zoek naar walvissen en dolfijnen
Na het uitgebreid ontbijt lezen we rustig ons gazetse op den tablet in de buurt van het zwembad. Vandaag is het andermaal zeer mooi weer.
Daarna gaan we op stap richting jachthaven Puerto Colón. We worden er om 12h45 verwacht, we zijn er ruimschoots op tijd. Rond 13h vertrekken we met de White Star, samen met nog 8 andere personen voor een drie uur durende walvis- en dolfijnentocht. We hebben waar voor ons geld (50 Euro per persoon), de walvisjes (het is een kleine soort) en de dolfijnen zwemmen langs alle kanten rondom ons. Er zijn verschillende soorten walvissen en dolfijnen, onder andere de familie van de legendarische flipper is hier ook. Een Deense vrouw uit onze groep is een beetje veel zeeziek.
De kapitein doet zijn best om iedereen te voorzien van spijs en drank, allemaal in de prijs inbegrepen. De broodjes zijn lekkers, helaas zijn er geen broodjes met vis. De zee is vrij woelig, het zeilschip gaat op en neer langs alle kanten. Normaal is er een pauze voorzien voor de liefhebbers die willen zwemmen maar enkel een oud peetje van goed in de tachtig is kandidaat. Hij zal het niet goed begrepen hebben zeker.
Na de boottocht doen we hetzelfde terraske als gisteren (Restaurante Las Olas, promenade Adeje). Daarna gaan we naar het boekingskantoor van White Tenerife en boeken voor morgen dinsdag een uitstap naar de Teide en het Noorden van Tenerife, voor zaterdag boeken we een excursie richting hoofdstad Santa Cruise. Kost ons respectievelijk 60 en 50 Euro. Ivan de Rus gaf ons een mooie discount. Zegt hij toch.
Ondertussen is het iets na halfzes en keren we terug naar Restaurante Las Olas. Ik eet een pizza diabolo en oma een slaatje met warme geitenkaas en brood. De porties zijn enorm groot, de pizza is zeer lekker en kost slechts 8.90 euro. In totaal betalen we een kleine 25 Euro, slaatje, grote pint en glas rode wijn inbegrepen. Net zoals gisteren krijgen we een lokaal drankje bij de afrekening. Leuk.
We keren nu terug naar ons hotel. Tijd voor administratie en eerste selectie van de foto’s. Opvallend hier, op de promenades loopt het vol van moorkes die allerlei nagemaakte brol aan de man of vrouw willen brengen. Bedelaars zie je hier niet, moslims slechts 2 per dag.
Dinsdag 22 januari 2019: de Teide en Noord-Tenerife
Paniek in den Belgiek, er ligt drie centimeter sneeuw. Hier wordt het zonnig, soms een beetje bewolkt en tegen de avond volle zon.
We staan op om 6h30, ontbijten zo vroeg mogelijk en daarna hop naar ‘Bahia Prinses’, een megahotel hier om de hoek. Stipt op tijd om 9h komt de bus ons ophalen, het is een busje voorzien voor 34 personen, later op de dag zien we wel waarom het geen megabus is. De bus doet nog een aantal hotels aan in Playa de Las Americas en Los Gigantes en daarna gaat het richting Teide. Er zit een grote kudde Italianen op de bus, Antonio geeft zijn uitleg in het Engels en het Italiaans, hij is beide talen goed machtig. Een koppel uit Parijs heeft pech…
Rond 10h is er de traditionele toeristentrap, koffie drinken in een grote souvenirshop. Allemaal leuke spullen, niet voor ons maar voor de liefhebbers. Ze verkopen hier een megasigaar voor een kleine zeven euro, cadeautip voor Bill Clinton? Daarna rijden we richting Teide, onderweg maken we een paar fotostops. De Teide is met zijn 3718m de hoogste berg van Spanje. Naar de top zelf gaan we niet, de top is vandaag sneeuwvrij. Het is een mooie omgeving met verschillende soorten lavastenen. Ik onthou dat de grote stenen onder een grotere druk gevormd zijn.
Overal groeien er ‘Canarische Pine Tree’, een zeer mooie boom die zijn noodzakelijk water uit de wolken haalt die niet over de Teide geraken. Onze gids Antonio noemt dit ‘horizontale regen’. Nog een weetje datje: ‘Canarische’ heeft niets met kanarievogels te maken maar met het Latijnse ‘Cane’ (honden). De eerste bewoners hadden hier veel honden meegebracht en de beestjes kweekten lijkt zot. En … er waren toen hier nog geen Chinezen.
Na de Teide rijden we richting het restaurant ‘Catering Comidas La Unión’ in El Tanque waar we soep, vis met Canarische patatten (verschrompelde plantpatatten gekookt in de schil) en een minitoetje als dessert voorgeschoteld krijgen. We zitten nu in het noorden van het eiland, het weer is bewolkt maar niks koud. Het landschap is bergachtig maar zeer groen. Er zijn ‘plateaus’ aangelegd waarop vooral bananenstruiken staan. Veel bananenplantage zijn ondergebracht in een soort serres, niet met glas maar met winddoek. Hier en daar staan ook druivelaars, papaya, citrusvruchten en vijgen.
De wegen hier op het eiland zijn super, zeer goed onderhouden, prima bewegwijzering en regelmatig hypermoderne tunnels. Aan ronde punten is er ook geen gebrek. Volgende halte is Icod waar de oudste drakenbloedboom zou staan. Het boomke zou een paar duizend jaar oud (kunnen) zijn. Het moet nu allemaal snel vooruit gaan, typisch voor een busreis. De shop met drakenbloed moet uiteraard bezocht worden.
De volgende halte is Garachico een dorp aan de noordkust van Tenerife. Ik onthou vooral dat Garachico vroeger de belangrijkste haven was tot één of andere vulkaan een lavalozing kreeg en de boel onder de lava verdween. Op vandaag is één en ander herbouwd, je kan nog wel het vroegere niveau van de stad zien. Een paar maand terug heeft het stadje erg geleden onder zware stormen, men is nog volop bezig met de herstellingen.
Laatste stop voor vandaag is Masca. De weg er naar toe is enorm spectaculair, de weg die we na ons bezoek aan Masca rijden is waarschijnlijk de moeilijkste pas die we ooit gereden hebben. Gelukkig hebben we een prima chauffeur en rijdt hij met een bescheiden busje. Voor ons rijden megabussen, hoe zij dit fiksen blijft voor mij een vraagteken. Een korte wielbasis en meesturende achterwielen? Masca zelf is een toeristentrap, je kan er allerlei drankjes met cactussap drinken. Ook het sap wordt verwerkt in gerechten maar volgens de gids voorzie je best pampers of een bruine broek. We houden het bij een cornetto met aardbeien.
De trip zit erop voor vandaag, de bus moet nu nog iedereen in zijn buurt afzetten. Eerst rijden we naar Los Gigantes, volgens de Schotten die naast ons zaten ‘wonderfull’, we hebben al andere ‘gigantes’ gezien in de Noorse fjorden. We reden vandaag ongeveer 208km. Rond 19h zijn we terug in ons hotel, we gaan nog snel voor een pasta ‘Mama Mia’ en ‘Carbanero’ bij de Chinees op den dijk. Lekkel voor 24 Euro. Een grote pint (lichte pils) kost hier rond de twee ‘Eulo’.
Woensdag 23 januari 2019: de duikboot in
Zeer mooi weer vandaag, wel tamelijk veel wind. We (over)slapen iets langer. Tijdens het ontbijt ga ik op zoek naar de Thomas Cook hostess om na te vragen hoe het zit met de terugvlucht. Nog een beetje geduld. Ondertussen smeert Laura me een uitstap uit met een duikboot in San Miguel de Abona georganiseerd door Submarine Safaris Tenerife. Kost ons 110 Euro en ’t ziet er leuk uit. Verder nemen we rustig de tijd om ons gazet te lezen vlakbij het zwembad.
Stipt om 12h35, de Spanjolen zijn hier zeer stipt, worden we opgehaald. De bus rijdt nog een beetje van hot naar her om alle deelnemers op te halen. Een prachtige bus voor 60 man met tien reizigers aan boord. In de haven moeten we nog een kleine drie kwartier wachten vooraleer in te schepen. Bij het inschepen worden we op de foto gezet (voor het nageslacht ingeval het misgaat met de onderzeeër??).
Aan boord krijgen we een safety briefing en dan kan de pret beginnen. De onderzeeër die ingeschreven is in Antwerpen, is elektrisch aangedreven. Je zit meteen onder het waterniveau en de eerste visjes komen dag zeggen. We krijgen veel te zien. Eerst wat klein grut, sardientjes , pilchards en nog allerlei moois. Op de bodem zien we een paar scheepswrakken die men bewust laat liggen. Op 28 m diepte parkeert de onderzeeër en zien we een duiker die allerlei trukjes uithaalt met pijlstaartroggen. De gids, een Vlaamse jongedame, vertelt ons dat het allemaal vrouwtjes zijn, een paar zijn zwanger. Pijlstaartroggen leggen geen eitjes maar baren levende jongen.
De onderwatertocht duurt ongeveer een uurtje en is een aanrader. Niet goedkoop maar je hebt waar voor je geld. Na afloop krijgen we een duikdiploma en kopen we de foto voor 8 euro. De bus brengt ons terug naar het hotel.
Na het bekijken van de onderwater foto’s in onze kamer wandelen langs de kustlijn noordwaarts op zoek naar lekkere paella. We installeren ons in Gourmetland La Brasserie en eten een zeer lekkere paella. De porties zijn meer dan voldoende. Met twee biertjes en twee glazen witte wijn er bij kost ons dit 53 Euro. We hadden opnieuw waar voor ons geld.
Daarna nog een beetje winkeltjes kijken, telkens ontdekken we nieuwe shoppings. Costa Adeje is enorm toeristisch, het is hier wel zeer leuk verblijven.
Donderdag 24 januari 2019: Playa de las Américas
Na de douche genieten we van een relaxed ontbijt en daarna lezen we ons gazetje op het terras. Tegen de middag gaan we op stap richting Playa de las Américas. Het weer verbetert en onze lange broek, gilet en vest zijn duidelijk een verkeerde keuze vooral wanneer de zon volop schijnt.
Van Costa Adeje tot Playa de las Américas is het één boulevard met winkels, restaurants, winkels en restaurants. Het houdt niet op. Deze kant wordt minder brol verkocht dan in Costa Adeje kant haven. Nieuw voor ons tussen al dat commercieel gedoe zijn de aquariums waarin je je voeten kan laten schoonwreten door kleine visjes. Het zijn Garra Rufa of doktersvisjes, naar verluid krijg je heel zachte voeten na zo’n behandeling.
Op het terras van ‘restaurante Paradise’ bestel ik ‘café solo’, het is inderdaad café alleen en bijna zonder water. Ik had een ‘americano’ moeten bestellen. Op ons gemakske wandelen wij verder, we zien vele surfers hun kunsten uithalen op de vrij hoge golven. Het ziet er niet simpel uit.
Op de terugweg drinken we in op het terras van Café de Paris een Schweppes lemon, ’t heeft gesmaakt. Onder de palmbomen zien we een atlete samen met haar compagnong de strafste stoten uithalen. Straffe madame. Wijzelf zijn doodop als we na deze wandeling van 9 km terug in ons hotel aankomen. Siesta time.
’s Avonds eten we in restaurant Azar aan de Playa Fanabé, niet zo ver van ons hotel. Elk een ossenhaas met gorgonzola, een fles Castilliaans Monjardin Creanza en een stuk Canarische kaastaart met ijs kosten ons 70 Euro. Het was zeer lekker.
Bij de terugkeer aan ons hotel is de modeshow volop bezig. Het is een vrij amateuristische bedoening, maar er is wel een vree schoon mannequinke bij, echt een ‘lachetotse’. ‘k Peins dat ik er van ga dromen.
Nog een klein weetje datje: in Tenerife is het in januari klaar van 7h30 ’s morgens tot ongeveer 19h30 ’s avonds.
Vrijdag 25 januari 2019: Playa de Fañabé
Vandaag slapen we wat langer want morgen en overmorgen moeten we er vroeg uit. Na het ontbijt zoeken we een windvrij plekje in de buurt van het zwembad. Het weer is schitterend, ’t zonneke brandt. We verhuizen nu en dan, ondertussen de krant en een boek lezend. Mijn tablet geeft de mededeling dat het te warm is en gaat zowaar in safe mode. Ik eindig het boek over ‘De illegale Ghelamco arena’. Dienen Daniël Termont is meer dan een grote foefelaar.
Rond 14h tijd voor de banaan en de yoghurt en dan gaan we op stap langs de kust richting Playa de Fañabé. Op het terras van ‘La Hacienda’ drinken we een ‘Sangria con cava’. Bedriegten boel, het is meer orangade dan cava en er zit in elk glas een halve in dunnen plakjes gesneden aardbei. Kost zo maar eventjes 17 Euro, het was onze tweede sangria hier in Tenerife, telkens trok het nergens op. Voor een lekkere Sangra moet je in De Treffer in Waregem zijn.
Via een andere weg komen we terug naar ons hotel. Als we vertrekken om een restaurantje te zoeken voor den diner begint het toch wel te regen. Hop dus naar ‘Le grand buffet’ voor een lekker buffet met een Crianza wijntje er bij. Lekker.
Zaterdag 26 januari 2019: naar Santa Cruz en verder
We moeten op tijd der uit want vandaag maken we een excursie naar het Noordoosten van Tenerife. Na het ontbijt wachten we op de bus aan de Bahia Princes. Na de nodige stops aan verschillende hotels zijn we uiteindelijk met groep van 42 personen uit alle windstreken, de gids moet dan ook zijn uitleg in vier talen doen. Onderweg zien we enkele Lidl winkels en ook een vrachtwagen van de Makro.
De eerste stop is het oude vissersdorp Candelaria waar voor de mooie ‘Basílica de Nuestra Señora de la Candelaria‘ een groot plein is met negen bronzen beelden die naar de zee kijken.
De volgende stop is in Santa Cruz de Tenerife, de hoofdstad van Tenerife samen met La Palma de gedeelde hoofdstad van de Canarische Eilanden. In Santa Cruz verlaten twee koppels de bus, zij zijn enkel gekomen om te shoppen. Wij rijden door naar (San Cristóbal de La )Laguna waar we er bijna in slagen om verloren te lopen. We liepen straat in straat uit op zoek naar de bus die er gewoonweg nog niet was.
We bevinden ons nu in een regenwoud, typisch voor de Canarische eilanden is de horizontale regen (wolken die op de flanken van de Teide botsen en waardoor een nevel ontstaat). In ‘Mirador Cruz del Carmen’ hebben we een fotostop. Van hier uit heb je een mooi uitzicht op La Laguna en op de Teide die vandaag met zijn top in de wolken zit. Het is hier heel vochtig, alle laurierbomen zijn met mos bedekt.
In Restaurante Playa Casa Africa in Tagana nemen we de lunch. Lokale kaas, veel salade met oa advocado en als hoofdgerecht een gefrituurde vis met pellepatatten. Zeer lekker die vis. Als dessert een lokale banaan. Tagana ligt in het Macizo de Anaga gebergte met als hoogste punt de 1024m hoge Cruz de Taborno.
Na het eten rijden we terug naar Santa Cruz. Niet simpel voor de chauffeur, een echte bergbaan met helaas nu en dan slechte chauffeurs in een huurauto als tegenligger. Volgens Google reden we vandaag 240 km.
In Santa Cruz kunnen we nog een uurtje kuieren in de straten rond de grote fontein, we gaan voor een café Americano. Santa Cruz is een aanlegplaats van grote en supergrote cruiseschepen zoals vandaag de Aura van rederij Aïda.
Rond 18h30 zijn we terug in ons hotel. Eens de batterijen weer wat opgeladen zijn gaan we op zoek naar het laatste avondmaal van deze reis. We belanden in Restaurante Boulevar aan de Av. de España, waar we een zeer lekkere en grote ‘Paella Mixte’ eten. Voor 40 euro zijn we er van af, twee (grote) biertjes en een spuitwater inbegrepen.
Zondag 27 januari 2019: Terug naar Drongen
Vroeg opstaan want me mogen naar huis gaan. Na het ontbijt kijken of alles in de valiezen kan, ja het lukt. Het is opnieuw zeer aangenaam weer in Tenerife.
Om 8h25 ‘stipt op tijd‘ worden we opgehaald door een bus van Thomas Cook. We zijn zowat de eerste passagiers, om de bus vol te krijgen moeten we andermaal de klassieke reisweg via verschillende hotels maken en dan uiteindelijk naar de luchthaven waar we veel te vroeg zijn. Wachten, wachten. We hebben gelukkig een gezellige babbel met een leuk koppel die we al ontmoet hadden op de heenreis. Om de tijd te doden en de honger te stillen eten we een portie ‘konijneneten’ in de luchthaven.
De vliegtuigreis met de Trident, een Airbus 320 en het vliegtuig van de Rode Duivels, verloopt vlot we landen mooi op tijd in Brussel. En dan begint de miserie, de trein naar Gent is afgeschaft. Na een half uur wachten komt er gelukkig wel een trein aangereden die ons naar Gent brengt waar dochterlief ons komt ophalen.
Rond 20h20 zijn we thuis bij onze Cobus. Einde van een mooie reis!
Augustus 2019
Na de leuke ervaringen in Tenerife besluiten we om een tweede maal naar Tenerife te reizen, zelfde maatschappijn, zelfde hotel, zelfde kamertype. We voorzien ook enkele dagen een huurauto. Helaas helaas, ons voorschot is amper betaald en Thomas Cook gaat failliet. Erg voor de mensen die er werken, voor ons zal via het garantiefonds het voorschot zonder problemen terug betaald worden. Oef!
